ekki dauður enn

sko. það er langt því frá ætlunin að breyta þessu í eitthvað bloddí sjálfshjálparblogg, lifðu lífinu lifandi, áttaðu þig á því hvað þér finnst gott og finndu þannig kjarnann í sjálfum þér jarí jarí ja... samt sem áður kemur hér ein lítil færsla sem flokkast má undir slíkt að einhverju leyti...

ég er nefnilega að átta mig á því að ef maður brennur fyrir einhverju, þá á maður að kýla á það, ganga í málið. ég hef um nokkurt skeið haft í maganum leiksýningu sem ég veit að verður algjörlega frábær. ég hyggst leikstýra verkinu, fá til liðs við mig vini mína og félaga, alla snillingana í kringum mig á öllum sviðum og búa til alveg hreint magnaðan skít. ég hef nefnt þetta verkefni við "innsta kjarnann" og fengið einróma til baka: gerðu þetta maður! þetta er frábært!

en nú berast fregnir af því að einhverjir úti í bæ hafi augastað á verkinu - já þetta er nefnilega þekkt verk - og hyggist klessa því á leiksvið og klúðra því bigg tæm eins og flestu öðru sem upp fer í leikhúsum, af því það kann þetta enginn nema ég og mínir, af því við erum besta leikhús í heimi (hey! maður verður að vera kokkí! maður á að vera kokkí!! kokkí er kúl... þykist einhver ætla að banka í öxlina á mér núna?) og nú er sumsé verið að athuga hvort ég geti ekki reddað réttinum á undan þessum hinum. af því ég var ekki búinn að afgreiða það dæmi. bara búinn að tala, ekki búinn að gera viðeigandi ráðstafanir.   

það eru engar ýkjur í orðum andra snæs um hugmyndirnar sem svífa í loftinu, og um mikilvægi þess að ná þeim og gera að sínum. oft er þetta bara "fyrstur kemur fyrstur fær". og þá er aðalatriðið að vera fyrstur, hoppa hátt, grípa þéttingsfast og með tilþrifum, lenda, líka með tilþrifum, standa upp og byrja að vinna. 

við spyrjum að leikslokum.