takk

ég var að lesa hugleiðingar bloggara sem kaus að birtast ekki undir réttu nafni (og kennitölu eins og hann orðaði það sjálfur). "kaus" segi ég því viðkomandi einstaklingur kaus í framhaldinu að leggja af iðju sinni og leyfa öðrum kennitölum að eiga þennan miðil út af fyrir sig, fólki sem "geta haldið út skemmtilegu bloggi" eins og hann orðaði það sjálfur.

og ég fór að pæla í þessu fyrirbæri sem bloggið er. vissulega risavaxinn bransi að verða. við sem bloggum lítum örugglega misjafnt á þá iðju. fyrir suma er þetta útgáfa, afþreyingarmiðill þar sem við sjáum um ritstjórn og það er með þennan afþreyingarmiðil eins og aðra, ef efnið er ekki nógu skemmtilegt þá hverfa lesendur frá og leita annað. að einhverju sem er meira skemmtilegt. etv á ég ýmislegt sameiginlegt með þessum hópi. vissulega hugsa ég út í hvað ég set hér á blað. en lesendur mínir, og ég tel mig þekkja allnokkra af þeim en alls ekki alla,  ráða engum úrslitum. auðvitað er gaman ef einhverjum líkar það sem maður gerir, en fyrst og fremst er þetta fyrir sjálfan mig gert. ef einhverjum mislíkar það, þá bara sorrý. og ef lesendatalan lækkar, þá er það í stakasta lagi.

ekki veit ég hvort umræddur bloggari, herra cool, sé einn af mínum ástkæru lesendum, en ef hann álpast á þessar línur mínar hef ég honum að segja að blogg getur auðveldlega snúist um það eitt að skrifa og birta á netinu það sem maður sjálfur vill, undir réttu nafni eða ekki, burtséð frá heimsóknatölum eða ekki. þetta snýst allt um forsendur.

núna til dæmis langar mig að skrifa nokkrar línur um þakklæti. þakklæti er ekkert sérstaklega kúl. það er margþjált og klisjukennt orð finnst sumum. en ég er að komast betur og betur að því að það er orð allra orða, mikilvægara en allt, já gott ef ekki mikilvægara en ást.

ég hef alls ekki náð tökum á því að vera þakklátur. ég er að æfa mig í því. og ég ætla að halda því áfram vonandi svo lengi sem ég lifi, því ég finn svo sterkt að ég er að verða fullviss um það, að í þakklæti hvílir ákveðinn galdur. 

ég hef ekki lesið metsölubókina sem á að innihalda leyndarmálið stóra. ég þarf hana ekki.   

svona kúl er ég.