breiðavík II

ég las í fréttablaðinu í morgun um skoðanir lektors í hagnýtri fjölmiðlun á umfjöllun kastljóssins um breiðuvík. hún talar um "tilfinningaklám" og að sjónvarpið sé afþreyingarmiðill sem geti í raun ekki tekið á málum sem þessu.

ég viðurkenni að þetta orð, "tilfinningaklám", kom upp í hugann þegar ég sá einn af þeim mörgu kastljósþáttum sem fjallað hafa um þennan ljóta stað. ekki af því að mér fannst þátturinn bera þess merki, heldur spurði ég sjálfan mig: ætli þetta sé það sem sumir kalla "tilfinningaklám". ég heyrði nefnilega fyrir einhverju síðan einhvern tala um hina verðlaunuðu kompás þætti, og hvernig umsjónarmenn þar klæmdust miskunnarlaust á tilfinningum fólks. og þá fór ég að velta þessu fyrir mér og hvað mér finnst um slíkar fullyrðingar.

ég hef ekki fullmótað skoðun mína á tilfinningaklámi í sjónvarpi. en ég er ekki sammála áðurnefndum lektor. sjónvarpið er sterkur fjölmiðill. en það er ekki eingöngu ætlað til afþreyingar, það færir mér líka fréttir. og það er tilvalið til að draga fram í dagsljósið hluti sem þessa. umræðan verður fyrir vikið miklu háværari og um leið verða líkur á úrbótum meiri. ég er þess vegna líka ánægður með þá ákvörðun kastljóssins að láta ekki einn þátt duga um efnið, heldur að hamra á því þátt eftir þátt. eins og við vitum öll þá þjáist hin íslenska þjóð heiftarlega af gleymsku á mjög háu stigi, og endurtekningin er jú ein leið til að muna (nú tala ég af reynslu sem leikari).

nú er óvíst hvað getur mögulega bætt því fólki sem hér á í hlut skaðann. en hér er á ferðinni víti til varnaðar, sem gerir stöðu barnanna okkar í dag að umhugsunarefni og kemur vonandi í veg fyrir að þess háttar meðferð endurtaki sig.     

og ef einhverjum er misboðið, getur viðkomandi auðveldlega skipt yfir á skjá 1 eða sirkus og horft á tilfinningaklám framið af leikurum. það er jú bara í þykjustunni, ekkert að marka og allir glaðir. 

Athugasemdir

[Heiðar Birnir, 8.2.2007 kl. 10:44]

vel að orði komist.